Een paar jaar geleden rondde ze de opleiding hbo-verpleegkunde af. “Ik vind het interessant om te werken met cliënten met ziektebeelden waarbij complexe zorg aan de orde is. Als wijkverpleegkundige werk je nauw samen met familie en verschillende disciplines. Je hebt elkaar nodig.”
Samenwerken
Samenwerken is een sterk punt van TMZ, ook Karen vindt dat belangrijk: “Sommige cliënten hebben net even wat meer zorg nodig, er is steeds meer sprake van complexe zorg. Daarom is het zo belangrijk dat we samenwerken met familie en naasten. Maar vergeet ook welzijn niet. De collega’s van welzijn zorgen ervoor dat er nog meer wordt gekeken naar het sociale aspect.”
“Ook vrijwilligers kunnen een belangrijke bijdrage leveren”
Karen bezoekt deze ochtend mevrouw Ter Breek, woonachtig in een appartement in Het Dijkhuis. Ze krijgt vier keer per dag zorg. Daarnaast krijgt ze bezoek van een vrijwilliger. “Een oud-collega van ons is nu vrijwilliger bij TMZ en zij komt geregeld langs. Het is voor mevrouw heel fijn als ze er is, maar ook voor haar familie en voor ons. Niet alleen mantelzorgers, maar ook vrijwilligers kunnen een belangrijke bijdrage leveren. We moeten de zorg met elkaar doen.”
Dat geldt ook voor het samenwerken met meerdere disciplines. Karen heeft bijvoorbeeld contact met huisartsen, casemanagers dementie, fysiotherapeuten, diëtisten, de coördinator welzijn, zorgbemiddeling en de gemeente. “Als we de kwaliteit van de zorg bij een cliënt thuis niet meer kunnen garanderen, moet er een Wlzindicatie worden aangevraagd. Daarvoor hebben we overleg met de zorgbemiddelaars. Zij geven adviezen en dat werkt fantastisch. Elke cliënt wordt geëvalueerd om te kijken of we de goede weg bewandeld hebben. En we houden ons aan het normenkader V&VN voor indiceren en organiseren van verpleging en verzorging in eigen omgeving.”
Zorgplan op maat
De medewerkers in de wijkzorg leggen samen met de mantelzorgers en familie de basis van de zorgverlening vast in een zorgplan. “Hierin geven we aan hoe de zorg eruit ziet, wat we ermee willen bereiken en op welke termijn. Tussendoor kijken we of de afspraken moeten worden bijgesteld.”
“We kijken individueel naar elke cliënt, naar wat hij of zij nodig heeft”
Om de medisch noodzakelijke zorg in de wijk beschikbaar te houden, heeft TMZ cliënten en hun naasten gevraagd om kritisch te kijken naar wat ze allemaal zelf nog kunnen én waarvoor zorg echt noodzakelijk is. Karen: “We kijken individueel naar elke cliënt, naar wat hij of zij nodig heeft. Dat kan ook betekenen dat we mantelzorgers vragen of hulpmiddelen of een ergotherapeut inzetten. Maar in ons werk gaat het ook over zelfmanagement en over hoe je de cliënt helpt zolang mogelijk zijn zelfstandigheid, eigen regie en autonomie te behouden.”
Holistische mensvisie
Karin bezoekt deze ochtend ook een cliënt die onlangs is gevallen. “We kijken dan altijd verder, we noemen dat klinisch redeneren. Zijn er verbanden te leggen tussen wat we zien en horen. Ik probeer daarbij altijd naar de hele mens te kijken, de holistische mensvisie. Het sociale netwerk van een cliënt hoort daar ook bij. Het een hangt vaak samen met het ander.” Na haar val kreeg mevrouw in eerste instantie vier zorgmomenten per dag. Inmiddels gaat het wat beter en is er nog één zorgmoment in de ochtend. “In samenspraak met de cliënt bepalen we of de zorg verder afgeschaald kan worden.” Na meerdere andere cliënten te hebben bezocht, gaat Karen terug naar mevrouw Ter Braak. Ze helpt haar met de maaltijd en de medicatie. Daarna heeft ze een overleg met collega-wijkverpleegkundige Laura. ’s Middags volgt een vergadering met de wijkverpleegkundigen van alle vier wijkteams in Het Dijkhuis. De vergadering wordt geopend met een rondje aandacht voor elkaar. En of iedereen zijn grens nog goed kan bewaken.
“Ons werk is natuurlijk nooit af, je moet dan ook prioriteiten stellen”
Verpleegkundigen en verzorgenden zijn gewend om te zorgen. Maar hoe zorg je er nu voor dat de cliënt de eigen regie behoudt? En jij als verzorgende of verpleegkundige je eigen grenzen bewaakt? “Ons werk is natuurlijk nooit af”, zegt Karin. “Je moet dan ook prioriteiten stellen. Ik denk dat dit vak bij ons past.”
Empathie en gemoedelijkheid
Karen ziet het ook als haar taak om de jonge wijkverpleegkundigen waar mogelijk te ondersteunen.“Goede kwaliteit zorg leveren en empathie tonen naar collega’s en cliënten. We moeten goed op elkaar letten. En als er iets is, kunnen we het bespreekbaar maken. We willen de gemoedelijkheid in het team houden. We doen de zorg met elkaar.”
