Ik haal mijn draagbare box tevoorschijn, pak mijn telefoon en koppel het één aan het ander. Dan loop ik naar meneer, pak zijn hand en vraag op zachte wijze of hij zin heeft om te luisteren naar muziek….dat wilde hij wel. In een soort van gauwigheid heb ik ‘zijn’ muziek gevonden op Spotify, klaar om gehoord te worden.
Met meneer loop ik over de gang, de muzikale wandeling noem ik het. Hand in hand.
Ik pas mij in eerste instantie aan: aan zijn tempo, zijn cadans. Muziek van Dire Straits, Pink Floyd, Bob Marley, Muddy Waters duidelijk hoorbaar in de gang. Dat trekt aandacht. Natuurlijk.
Een mevrouw in een rolstoel bekijkt zich dat even aan. Een lach verschijnt op haar gezicht en een arm gaat de lucht in, meedeinend op de relaxte klanken van ‘Could You Be Loved’ van Bob Marley.
Ze gaat in op mijn uitnodiging om mee te wandelen.
Mevrouw zwiert met haar armen in de lucht, meneer duwt haar rolstoel en ik dans om hen heen.
Onderweg zien we een medewerker, ook zij laat even kort haar moves zien. Ik hoorde ook een medewerker mee neuriën of iemand die omkijkt met een grijns.
Een mevrouw zittend op haar stoel in haar kamer kijkt richting de gang als we even stoppen om te zwaaien naar haar. Ze lacht en zwaait terug. Dan komen we een andere dame tegen, tikje verbaasd en verrast. Als ik haar vraag om samen te dansen, zet ze haar rollator weg, pakt mijn handen en samen bewegen we op de muziek van Dean Martin op het nummer “Sway”.
Daar zijn we dan. Dansend. Zwierend. Zingend.
Bijzonder hoe iets kan ontstaan van zóveel waarde.
Gewoonweg…plezier maken!
