“Ik kijk er naar uit”, zegt de voormalige postbode uit Almelo. “Voor mijn werk kwam ik ook veel buiten. Ik probeer de conditie op peil te houden. Bovendien kom je zo nog eens ergens, terwijl het fietsen met Wietse erg leuk is. We kletsen wat af onderweg.”
Koffieadres
Uit en thuis duurt tweeëneenhalf uur. De bestemming varieert, maar ‘t Haarhuus in Westerhaar is een koffieadres. “Ze weten er precies welk koekje ik er graag bij heb”, grijnst Gerard. “Af en toe doen we een nostalgisch ritje”, zegt vrijwilliger Wietse. Zijn maatje knikt. “We hebben mijn geboortehuis in Almelo opgezocht. Heel leuk om weer eens te zien.” “Maar we fietsen ook heel graag de natuur in”, vult Wietse aan. “De Engbertsdijksvenen bij Kloosterhaar, oude bijna ongerepte hoogveengrond, zoals je die vroeger veel meer zag. Gerard heeft mij er het Katerjanspad laten zien, vernoemd naar een kluizenaar die er vroeger woonde. Geweldig mooi. Ik was er nog nooit geweest.”
Bekend
Onderweg wordt het geklets van de twee, ‘we praten over van alles en nog wat’, regelmatig onderbroken door passerende fietsers of automobilisten. Soms voor een korte groet of druk op de claxon, maar ook voor een babbeltje. Het tweetal op de duofiets is een bekende verschijning op de wegen rond Vriezenveen. Ze zien Gerard ook nooit zonder zijn fototoestel. “Fotograferen is een hobby van mij. Mijn hele leven al. En dan vooral treinen en de natuur.”
Steentje bijdragen
Voor Wietse is de wekelijkse tocht ook een plezierrit. De 61-jarige moest om gezondheidsredenen op 57-jarige leeftijd stoppen met werken. “Ik was markthandelaar. Mijn moeder woonde in ‘t Haarhuus, waar ik vrijwilligerswerk deed. Zo ben ik bij De Weemelanden terechtgekomen. Gerard is een van mijn twee buddy’s, ik ben hier ook elke maandag om te helpen bij de koffieochtend en om spelletjes te spelen met bewoners. Waarom? Ik ben graag onder de mensen en wil mijn steentje bijdragen. Maar ik sta ook weer op de markt”, zegt hij bijna glunderend. “Twee keer per week met brood, koek en banket in Vroomshoop en Vriezenveen. Dat is genieten. Ik krijg vaak vrijwilligers en bewoners van TMZ aan de kraam. Dat maakt het extra leuk.”