Op hun afdelingen verblijven veel bewoners die niet meer kunnen deelnemen aan activiteiten. “Dementie kent verschillende stadia’’, legt Marrian uit. “Sommige bewoners krijgen te veel prikkels en lopen steeds rondjes. Anderen krijgen te weinig prikkels en blijven alleen maar in de stoel zitten. We zijn altijd op zoek naar wat wij deze doelgroep aan dagbesteding kunnen bieden. Maar voor sommige bewoners is het aanbod gewoon heel klein. Daarom zijn we ook zo blij met de tovertafel.’’ De tovertafel heeft al gezorgd voor mooie momenten op de afdeling. De uitdagende spelletjes maken allerlei reacties bij de bewoners los. “We zien echt positieve resultaten’’, vertelt Gerdi. “De tovertafel creëert geluksmomenten voor wie dat niet vanzelfsprekend is. En dat is prachtig. Het geeft hen een stukje kwaliteit van leven terug.’’
Demonstratie
Hoog tijd voor een demonstratie. Aan het plafond van de huiskamer hangt een projector. Zes bewoners scharen zich gezellig rond de tafel. Zodra de tovertafel is ingeschakeld verschijnt er op tafel een grote hoeveelheid ronde zeepbellen. De bewoners mogen ze stukslaan. En doen dat met veel enthousiasme. De een probeert het met een zachte veeg, de ander met een ferme klap. De zeepbellen spatten uiteen. “Soms pakken we er ook vliegenmeppers bij. Dan gaat het er nog fanatieker aan toe’’, zegt Marrian. Ze kijkt met een tevreden lach naar het tafereeltje. “Als mensen het zó naar hun zin hebben, dan word ik daar helemaal gelukkig van.’’
Zonnekoekjes
Na een tijdje wordt een ander spel gekozen. Voor de tovertafel zijn acht verschillende spellen beschikbaar. En elk jaar komen er nieuwe bij. “Het is dus een toekomstbestendig product’’, stelt Gerdi vast. Ze ‘tovert’ voor de bewoners bloemen op de tafel. Gele zonnebloemen en roze gerbera’s, die door aanraking groter en kleiner gemaakt kunnen worden. Als er daarna herfstbladeren geprojecteerd worden begint een deel van de bewoners ze met driftige armbewegingen weg te vegen. Eén bewoner probeert het door hard te blazen. Dat helpt niet. Ze gaat staan om het blazen kracht bij te zetten. “Wat een hardnekkige dingen”, foetert ze. Meneer Hut ontdekt ineens een lieveheersbeestje tussen de bladeren. “Die noemden ze vroeger ook wel zonnekoekjes, he?’’, zegt Marrian tegen meneer Hut. Hij glimlacht. Ja, dat weet hij nog wel. “Zonnekoekjes’’, mompelt hij een paar keer zacht.
Vrolijke boel
Het laatste spel met de tovertafel toont witte letters op tafel. Stukjes spreekwoorden en gezegden, die de bewoners zelf moeten afmaken. En even later kinderliedjes. Het wordt een vrolijke boel in de huiskamer als ‘Altijd is Kortjakje ziek’ op tafel langskomt. Die kent iedereen.
Familieleden betrekken
Het is genoeg geweest. De tovertafel wordt uitgezet. “Misschien doen we hem vanmiddag nog wel een keertje weer aan’’, belooft Marrian de bewoners. Gerdi laat weten dat activiteitenbegeleiding familieleden van de bewoners wil betrekken bij de tovertafel. “Het is voor kinderen en kleinkinderen van bewoners soms moeilijk om aansluiting te krijgen. De tovertafel biedt kansen om samen een spel te doen. We willen familieleden instrueren om zelf de tovertafel te bedienen. Dat gaan we binnenkort oppakken.’’
Grensverleggend
Volgens Marrian is het niet de bedoeling dat de tovertafel de hele dag draait. “Maar elke dag toch wel eventjes een paar keer. Mensen die niet meer reageren worden door de tovertafel getriggerd om dat wél te doen. Dat is heel mooi! Ik vind de tovertafel echt grensverleggend en uniek.’’
