Aai over het hoofd
Het is zeker vijftien minuten en vele pogingen om contact te maken later, als de bewoonster eindelijk reageert. Haar hoofd veert op en er verschijnt ‘licht’ in haar ogen, terwijl haar lippen zich tegelijkertijd in een flauwe glimlach krullen. Even maar, dan keert ze terug in haar eigen vergetelheid. Spruit en Heiki kijken elkaar aan en knikken. Genoeg zo, lijken ze te zeggen. Nog één keer een aai over het hoofd en een kusje op de wang, tijd voor andere bewoners in de zaal.
Vrolijk en ontspannen
De clowns die deze middag te gast zijn in De Weemelanden, maken deel uit van de Visiteclowns, een collectief van professionele clowns, zo staat op het meegebrachte foldertje, die zich hebben gespecialiseerd in het spelen voor mensen in zorginstellingen. Met name voor ouderen met dementie en mensen met een verstandelijke beperking. Clown Spruit heet in het dagelijks leven Debora ter Horst, clown Heiki is in werkelijkheid Annet van Zeijst. Samen met nog vijf andere clowns ‘dringen’ ze op vrolijke en ontspannen wijze door in het leven van mensen met dementie. Zo ook deze middag.
Fietsen
“Nou, zie ik er niet sportief uit?” Heiki vraagt het aan een van de vier dames die verderop in de zaal aan tafel zitten. Een antwoord niet afwachtend tilt ze een been op om haar kuit te laten zien. Elders aan tafel wordt gegrinnikt. “Ik heb vijftien jaar van Saasveld naar Hengelo gefietst”, zegt ineens een van de vier dames. Heiki reageert direct. “Oh, dan heeft u vast stevige benen. Ik ga even kijken.” Ze laat zich pardoes op de knieën vallen en duikt onder tafel. Grote hilariteit bij iedereen. Als ze een paar seconden later met rood hoofd weer opduikt wordt er gegierd. “Ik kom oet Soasl. Ie weet wa, van’t Mölnven”, zegt de mevrouw van de stevige kuiten. De rode neus van clown Spruit wipt op en neer als ze prompt het liedje ‘daar bij die molen’ in zet.
Sfeer proeven
Het is niet het enige liedje dat klinkt en evenmin het enige grapje dat wordt gemaakt. Het clownsduo kijkt, voelt en ‘proeft’ de sfeer rond de bewoners feilloos aan. Ze brengen afleiding en ontspanning, toveren een lach op gezichten en dat allemaal met hun eenvoudige outfit, onnavolgbare mimiek en woordspelingen.
“Ik kan alleen maar contact maken, als ik contact heb met mijzelf”, zegt Annet. “Heiki is mijn alter-ego. Wij kijken hoe iemand erbij zit, hoe er wordt gereageerd. De gemoedstoestand van iemand is de kapstok. Ook voor ons is dit genieten.
