Bep is niet de eerste hond die Marieke meeneemt naar haar werk. “Eerder nam ik Funk mee, een heidewachtel. Helaas kreeg Funk epilepsie en moesten we haar laten inslapen. Funk was een echte therapiehond. Iedereen hier op de afdeling was er gek mee, bewoners en collega’s. Als bewoners wat onrustig waren, zagen we dat Funk die onrust kon wegnemen bij bewoners.”
Beschuit met muisjes
Toen Marieke en haar gezin eerder dit jaar Bep kregen, kwamen de bewoners van afdeling Woolde B bij haar op kraambezoek. “Ik heb beschuit met muisjes en een lunch voor ze gemaakt”, vertelt ze. “We hebben overigens eerst binnen het team besproken of we weer voor een hond zouden gaan. We hebben afgesproken dat we zouden wachten tot de pup een half jaar was alvorens ze mee zou gaan naar de afdeling.”
Het gezin van Marieke heeft samen met de fokker gezocht naar een geschikte teckel. “We hebben echt selectief gekeken naar een hond die geschikt is om mee te nemen naar bewoners. Het mooie van deze hondjes is dat ze zijn gefokt op verdraagzaamheid. Want als hond moet je het een en ander tolereren op een afdeling, zo wordt er nog aleens met je getild.”
Eigenwaarde
Ook op sociaal vlak heeft Marieke haar hond Bep zo goed mogelijk getraind. Volgens Marieke zijn de ervaringen met Bep op de afdeling heel positief. “Het is zo mooi om de interactie tussen Bep en de bewoners te zien. Het geeft het gevoel van eigenwaarde van de bewoners een boost, want Bep luistert ook echt naar ze. Als bewoners onrustig zijn, gaat ze ernaast liggen. Tussen de middag laat ik haar uit en wandelt er altijd een bewoner mee.”
