Susanne Deijk, Coördinerend begeleider Welzijn, is erg blij met de jongeren op haar afdeling: “De kerntaak van huiskamerassistenten ligt bij het welzijn van bewoners. Met nadruk op extra aandacht voor hen, een praatje, luisteren naar levensverhalen, wandelen, samen een spelletje doen of mee naar een muziekavond. Individueel of met een groepje bewoners. In tweede instantie ondersteunen zij zorgmedewerkers door bijvoorbeeld na de maaltijd de vaatwasser te vullen. De zorgcollega’s hebben dan meer tijd om bewoners extra aandacht te geven tijdens de zorgmomenten.”
Motivatie
De motivatie van huiskamerassistenten is zich voor te bereiden op een baan in de zorg of in een andere sociale functie met mensen. Een betaalde maatschappelijke stage naast hun studie. Om te ervaren of hun wens om later met mensen te werken ook werkelijk bij hen past.
Voor Moos gaat dat zeker op: “Ik volg de opleiding Bewegingsagoog (sport en beweging). Ik leer hier veel en het schept een band. Als ik er een dag niet kan zijn, worden bewoners zelfs bezorgd om mij. Mooi om te zien dat ze genieten van mijn aandacht. Want het gaat vooral om die aandacht.”
“Ik had niet verwacht dat het me zo goed zou doen”
Sanne is het met hem eens. Zij volgt de opleiding Helpende Zorg en Welzijn en loopt, voor het deel ‘zorg’, ook stage op een andere TMZ-afdeling. “Je merkt aan de gezichtsuitdrukking van bewoners of zij mijn aandacht fijn vinden. Het voelt heel goed om iets voor hen te kunnen betekenen. Ik had niet verwacht dat het me zo goed zou doen.”
Verwachtingen
Amber zit in 5 HAVO en wil als verpleegkundige in een ziekenhuis gaan werken. “Mijn opa woont in De Theresiahof. Ik ben veel bij hem geweest en wandelde dan met hem. Daardoor heb ik besloten straks de zorg in te gaan. Mijn verwachtingen, vooral over huiskamergesprekken en persoonlijke gesprekken met bewoners, zijn helemaal uitgekomen. Van die contacten word ik blij.”
“Dit werk sluit helemaal aan bij mijn opleiding”, vult Sofie aan. Zij volgt de opleiding Social Work in Zwolle. “Ik leer de gezondheidsproblematiek van bewoners beter te begrijpen en denk daar over na. Niet op een negatieve manier, maar ik besef dat hier mensen zijn die met hun beperkingen moeten omgaan. Ik relativeer dan mijn geklaag, soms over school en privéleven. Het is een bewustwordingsproces van jezelf door de contacten die je met bewoners en zorgcollega’s hebt.”
