Thuis is in dit geval bij het echtpaar Pauline en Gerrit Grobbe op het Hogeland in Enschede. Met hun 88-jaren behoren ze weliswaar tot de categorie hoogbejaard, toch konden ze zich nog prima redden zonder hulp van buitenaf. Pas sinds een jaar krijgen ze wijkverpleging en individuele begeleiding van het Wijkteam Enschede Noord, waartoe Larbi behoort. “We zijn wel erg blij dat er nu wat ondersteuning is”, zegt mevrouw Grobbe. ‘s Morgens bij het ontbijt maken en bij het wassen en aankleden. Dat maakt het leven een stuk gemakkelijker. Wij zijn blij met Larbi en zijn collega’s.”
Tuin vol appelbomen
“In ons werk raak je natuurlijk ook aan de praat met de cliënten”, zegt Larbi. “Zo zaten wij een paar maand geleden een keer in de serre met uitzicht op de grote tuin. Die staat vol hoge appelbomen waaraan heel veel appels hingen. Mevrouw Grobbe vertelde mij dat ze er vroeger appelmoes van maakten.” “En wij gaven ze ook weg, zoveel waren het er elk jaar”, vult mevrouw Grobbe aan. “Aan buurtbewoners. Die mochten ze zelf komen rapen. Plukken deden wij ze niet. Daarvoor hangen ze te hoog.”
Uitnodigend
Larbi’s interesse was direct gewekt. Hoe dat dan ging met appelmoes maken, wilde hij weten. Het antwoord was uitnodigend. ‘Dan kom je het maar eens proberen.’ Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. “Dus zaten wij een poosje geleden in de serre met een mand vol appels die meneer Grobbe had geraapt. De schil en het klokhuis werden verwijderd, de rest in kleine partjes gesneden. Die werden in een pannetje met een klein laagje water gelegd en aangevuld met kaneel en suiker. Geen afgemeten hoeveelheid, maar gewoon op gevoel. Daarna was het een kwestie van ‘kapot’ laten koken. Tussentijds even roeren en proeven om de smaak eventueel aan te passen door er extra kaneel of suiker bij te doen. Het resultaat is een stevige brei, dikker dan wat je in de supermarkt koopt. Eigenlijk was het een soort appelcompote”, vertelt Larbi.
Eerlijk delen
Volgens Larbi smaakte zijn appelmoes/compote heerlijk. Ook zijn collega’s verwenden er hun smaakpapillen mee. “Hij heeft het inderdaad prima gedaan”, vindt mevrouw Grobbe. Voor herhaling vatbaar dus? “Absoluut. Ik vond het erg leuk en leerzaam. Wat mij betreft ga ik bij andere cliënten ook iets dergelijks doen. Samen een appeltaart bakken. Ook een mooie en lekkere activiteit.”
