Werken met de feestdagen, ik heb er absoluut geen hekel aan. Sterker nog, ik denk dat mijn gezin er meer moeite mee heeft dan ik. Met de feestdagen gaat het er op de afdeling allemaal net iets gemoedelijker en gezelliger aan toe dan normaal. Niet dat het normaal ongezellig is hoor, zeker niet. Maar nu er is extra personeel ingepland waardoor er extra tijd is voor persoonlijke aandacht, iedereen lijkt net iets beter gehumeurd en er komt vaak veel familie op bezoek.
Om 07.00 uur begint mijn dienst en rond de klok van 09.00 uur bekruipt me ineens ergens het gevoel dat ik even bij Piet achter de deur moet kijken. Mensen die in de zorg werken zullen dit ‘zuster-zintuig’ wel herkennen denk ik. Ik tref Piet aan in bed, slapend maar in een vreemde lichaamshouding die ik niet van hem ben gewend. Zijn arm hangt naar beneden en als ik goed kijk lijkt zijn mondhoek ook wat scheef getrokken. "Goedemorgen Piet, heb je lekker geslapen?" vraag ik. Piet antwoord met een dubbele tong iets dat ik niet goed kan verstaan. Samen met een collega help ik Piet om op de rand van het bed te gaan zitten omdat ik een paar kleine testjes wil doen. Ik heb het vermoeden dat Piet een CVA heeft gehad. Als de specialist ouderengeneeskunde later die ochtend bij Piet langsgaat wordt mijn vermoeden bevestigd.
Terwijl ik de nodige zorg verleen aan Piet neemt de specialist ouderengeneeskunde telefonisch contact op met de familie van Piet om hen in te lichten over zijn toestand. De familie komt nog diezelfde dag op bezoek. Ondanks dat Piet al lang in reservetijd leeft zie ik de bezorgde en angstige blik in hun ogen. De komende 24 uur is het voor Piet erop of eronder. Zijn familie gaat een onzekere jaarwisseling tegemoet en ik kan alleen maar hopen dat ik Piet in het nieuwe jaar nog terug zie... Piet en zijn familie blijven die avond en de volgende dag nog af en toe door mijn hoofd spoken.
Op 2 januari loop ik de slaapkamer van Piet binnen, hij zit rechtop en groet me zoals hij altijd al deed: "Hai schat". Ik krijg een glimlach op mijn gezicht "Goedemorgen Piet, je bent er nog!".
