TMZ was destijds nog geen bekende in Enschede, maar na een middag lezen op de website en een telefonische kennismaking werd mijn enthousiasme aangewakkerd. Op de website las ik de missie en visie van TMZ en vooral de woorden: ‘kwalitatief goede en persoonlijke zorg’ spraken mij enorm aan. Ik begon mijn TMZ loopbaan bij de wijkverpleging in Enschede, mijn moeder volgde overigens al snel. Onverwacht werden we opnieuw collega’s. Ik kreeg bij TMZ de mogelijkheid mezelf te ontwikkelen. Naast de daadwerkelijke zorg in de routes was er genoeg aanbod aan cursussen, scholingen en klinische lessen maar bovenal kreeg ik weer de mogelijkheid te zorgen met mijn hart!
Een eitje bakken voor een mevrouw die de warme maaltijd die haar dochter had gekocht stiekem niet lekker vond, de nagels lakken van de mevrouw die ‘s middags bezoek kreeg voor haar 80e verjaardag en graag goed voor de dag wilde komen en de tijd kunnen nemen om die jongeman van halverwege de 40, rolstoelafhankelijk door een dwarslaesie, ‘s ochtends te helpen met de uitgebreide en complexe verpleegkundige zorg zodat hij daarna aan zijn (werk)dag kon beginnen. Waardevol en dankbaar werk waar ik mijn ei in kwijt kon.
Na 3 jaar maakte ik, vanwege mijn studie en in eerste instantie tijdelijk, de overstap naar de intramurale psychogeriatrische zorg. Ik heb altijd affiniteit gehad met de zorg voor mensen met een cognitieve en/of psychiatrische stoornis dus dit vond ik een geweldige kans! Ik kwam te werken op de derde etage van Het Weggeler en dat voelde vanaf dag één als een warm bad. Er is een hele fijne open sfeer op de locatie en iedereen telt mee. Er is geen verschil tussen de verschillende functies en dat is alleen maar beter geworden na de ontwikkelingen met betrekking tot het project ‘teams voor persoonlijke zorg’. We leerden in verschillende sessies met het team wat elkaars kwaliteiten en valkuilen zijn waardoor we als team nog beter weten wat we van elkaar kunnen verwachten (of niet) en dat heeft ons als team sterker gemaakt. Vooral ook in de samenwerking met mantelzorgers en vrijwilligers, waarmee we toch het motto ‘1 team, 1 taak’ hebben. Deze ontwikkeling resulteerde er zelfs in dat we twee jaar geleden met bewoners, familieleden en personeel op vakantie zijn geweest! Dat was een geweldige midweek waaraan iedereen nog mooie herinneringen heeft.
Binnen de psychogeriatrische zorg voelde ik me zo enorm op mijn plek dat ik besloot niet meer terug te gaan naar de wijkverpleging. Ik kon mijn geluk niet op toen mijn leidinggevende vertelde me ook graag te willen houden. En hoewel ik het nog steeds enorm naar mijn zin heb bij TMZ begon er een paar maanden geleden weer iets te kriebelen. In eerste instantie probeerde ik dat te negeren, want ik heb toch helemaal geen reden om weg te gaan? Ik heb een geweldig leuke functie, een prachtige groep bewoners, lieve collega’s, een geweldig empathische en laagdrempelige leidinggevende én ik ben actief in werkgroepen en commissies waar ik de kans krijg mijn kennis en kunde te delen met anderen. Ik ga geen dag met tegenzin naar mijn werk en sta na een paar vrije dagen te popelen om weer naar ‘mijn’ bewoners te gaan. Beppie verrassen met een kop warme chocolademelk met slagroom waarvan ze zelf is vergeten dat ze dat lekker vind, een potje rummikub met Aaltje, dansen en klappen op de muziek van de BeeGees met Beatrice of meezingen met de klok van Arnemuiden met de heren... ik hou van mijn werk!
En toch werden de kriebels om me verder te ontwikkelen sterker en toen ik een paar weken geleden door mijn tijdline op Facebook scrolde zag ik een vacature voorbij komen die me enorm aansprak. Na twee dagen twijfelen besloot ik naar mijn gevoel te luisteren en te solliciteren, ik verwachte er niet heel veel van want ik voldeed niet helemaal aan de opleidingseisen maar ik besloot mijn leidinggevende meteen in te lichten. Zij vond het heel jammer maar leefde helemaal met me mee. Waardoor ik opnieuw besefte hoe fijn ik het vind bij TMZ.
Twee dagen na het sollicitatiegesprek kreeg ik het verlossende telefoontje, ik was aangenomen! Ik hoefde zelfs geen tweede gesprek te doen, zo enthousiast waren ze over me. Morgen, 30 april is mijn laatste werkdag en neem ik afscheid met gemengde gevoelens. Ik heb onwaarschijnlijk veel zin om te beginnen aan mijn nieuwe uitdaging in een heel ander werkveld (GGZ) met kantoortijden. Maar wat ga ik de knuffels, grapjes, bijzondere situaties en de fijne werksfeer missen! TMZ bedankt voor deze mooie zes jaar, en mocht het ‘zuster bloed’ over een hele tijd toch weer kruipen waar het niet gaan kan hoop ik oprecht dat de deur weer net zo gastvrij voor me open staat als zes jaar geleden..
